Euskara hizkuntza aberatsa den heinean fonetikoki in­teresgarriak diren aunitz hitz ditu. Euskara jakin ez dakite­nek ere haren s, z, x eta k-k azpimarratzen dituzte behin eta berriz, hortaz, horri tiraka sortu den lana aurkezten dugu. IZKINA; gure hizkuntzak dituen hitz guztietatik gure auke­ratua hori da: IZKINA. Gazteleratik oso gertu mantentzen den hitza dugu eta ordea, euskaldunok bizilekuaren arabera ezberdin ahozkatzen eta esaten dugu: izkin, iskin, iskina, ixkina, ixkin, eskina, ezkina, ezkin, exkina.

Horrez gain, hiriburu, herri eta pertsona bakoitzak bere ahozkerarekin esaten duen hitza da, fonetikoki ondo eta txarto esaten dutenei gutxitua, eta dikotomia honetan iz­kiña berria sortzen dela ikusten dugu. Izkiña hitzak bere bi­garren eta hirugarren esanahiak ditu, alderatu da horietako bat. Alderatu: zer edo zer? norbait? kanporatu izan liteke? ez dakigu, baina lan honek hori ere galdetzen du.

Euskal Herria eta Euskara era simultaneoki {bai topografi­koki, bai linguistikoki) baztertzera behartuak izan dira, iz­kiña batera murriztuak. Murrizketa hori kokatu dugu lana­ren bigarreneko esanahia gisa. Erakusketako artelan ba­koitzak izkiña hitzak eradoki digun kontzeptu bati eran­tzuteko bidean sortu da, horrela, IZKIÑA proiektua aurreko paragrafoetan aipatutakoaren irudikapen plastiko eta bi­suala dugu.