Komisarioa: Gonzalo Sotelo

Erakusketa honek Pablo Palazuelo-ren "Metodo Geometrikoa" du ardatz, eta Museoaren Bildumako piezak biltzen ditu, artistaren beste lan ikoniko batzuekin batera.

Abstrakzio geometrikoak obraren adierazkortasuna garatzen du espazio baten gainean proiektatutako konposizio geometrikoen bidez. Korronte horrek bi dimentsioko espazio bat hiru dimentsiotakoa bihurtu nahi du, eraikuntza geometrikoen bidez. Forma geometriko sinpleak espazio irrealetan proiektatutako konposizio subjektiboetan konbinatzen dira. Ikuspegi horrek nolabaiteko artikulazio arrazionala ematen du, ikusleak espazioa eta pertzepzioa definitu nahi baititu, ordena bat emanez.

Palazueloren kasuan, abstrakzio geometrikoa jainkotasunera hurbiltzeko ahaleginean datza, forma geometriko perfektuetan banatzen den natura horren sortzailea baita.

Bere lehen serieetan, erakusketan daudenak, kolorearen sarrera eta mandalen eragina ere ikusten dira, pixkanaka-pixkanaka sinpletasun kromatikoari bide emango diona. Artistak eskulturarekin ere esperimentatuko du, eta haren bidez forma geometriko horiek espazioan proiektatzea bilatuko du.

Pablo Palazuelo

Pablo Palazuelo (Madril, 1916 - Galapagar, 2007) margolari eta eskultore espainiarra izan zen. Arkitektura ikasi zuen Madrilen eta Oxfordeko Royal Institute of British Architects eskolan. 1939tik pinturari bakarrik ekin zion. Picasso eta Braqueren estilo neokubista jarraitua laburki landu ondoren, Naum Gabo eta Anton Pevsner eskultoreen lanekiko eta Paul Kleeren pinturarekiko interesa pizten hasi zen.

Bere lehen marrazki abstraktuak, 1947 eta 1948 artekoak, poesia aldizkarietan argitaratu ziren. 1948an, Parisko Unibertsitate Hiriko Espainiako Pabilioian jarri zen bizitzen, Frantziako Institutuak emandako beka bati esker. Han, Eduardo Chillida euskal eskultorearekin batera egin zuen topo, eta, bi urte geroago, bere lana taldeko eta banakako erakusketetan aurkeztu zen. 1954an, 70eko hamarkadan bere unerik onena lortu zuen eskultura-alderdia garatzen hasi zen. 1969an, Espainiara itzuli zen, eta, han, lehenik Monroyn (Caceres) eta gero Galapagarren kokatu zen.

1982an Arte Ederren Urrezko Domina eman zioten. 2004an, Espainiako Kultura Ministerioaren Velázquez saria jaso zuen.