Montehermoso Kulturuneak Abel Azconaren erakusketa hartzen du, nazioarteko arte garaikidean ahots erradikalen eta konprometituenetako bat. Erakusketak azken urteetan artistaren ibilbidea markatu duten performance-irudi eta lan esanguratsuen multzoa biltzen du, izaera autobiografiko, politiko eta biziki gordin batetik sortuak.

La savia, Empatía y prostitución, Exégesis de la madre o Volver al padre bezalako piezekin, erakusketak artistaren lanaren ardatz nagusiak zeharkatzen ditu: haurtzaroa, gorputza, indarkeria egituratua, trauma, identitatea eta erresistentzia. Amaiera baten ordez, erakusketa hau sintesi bizitza bat da: bere historiaren eta botere sistemekiko konfrontazioaren arteko adiskidetze-prozesu bat.

Azconak bere biografia bihurtzen du sormen artistikoaren oinarri, ikuslea egia, memoria eta deserosotasunetik interpelatzen duen praktika baten bidez. Ekintza-artearen mugan kokatzen den bere lanak ezabatu egiten ditu pertsonalaren eta politikoaren, intimoaren eta kolektiboaren arteko mugak.

Erakusketa hau geldialdi bat egitera gonbidapen bat ere bada; minari, zaurgarritasunari eta erresilientziari aurrez aurre begiratzera; eta arteak zer lekutan kokatzen den galdetzera, testigantza eta borroka bihurtzen denean.

Abel Azcona

Abel Azcona (Iruñea, 1988ko apirilaren 1a) performancearen artean espezializatutako artista da, bere lan autobiografiko eta konfesionalengatik ezaguna.

Abel Azconaren artea autoerrebelazio modu bat da ia beti, bere bizitza pribatuaren eta iraganaren xehetasun intimoak azaltzen baititu. Hainbat teknika erabiltzen ditu, besteak beste, idazketa, arte prozesuala, bideoa, ekintza,pintura, eskultura, argazkia, objektua eta instalazioa, bere ikerketa plastikoak, soziologikoak eta autobiografikoak egiteko.

Bere lanak, askotan,voyeurismo, zaintza eta narratiba pertsonaleko elementuak biltzen ditu,maitasunaren, intimitatearen, indarkerien eta heriotzaren izaera aztertzeko. Bere lan askok elkarren ondoan jartzen dituzte idazketa eta argazkia, benetakoa versus fikzioa eta publikoa versus pribatua dikotomiak zalantzan jartzeko. Azconak artearen lurralde publikora eramaten ditu bere biografia eta intimitatea; traumak, obsesioak, abandonuak eta familiaren desengainuak partekatzen ditu bere obren bidez.