Kardeschen obra, abstrakzioa munduarekin duten harremanaren euskarri ukigarri gisa erabiltzen duten artisten herentzia sentikorraren parte da. Material marratua, pitzatua, gainjarria, denboraren oroimenaren eramailea da, desagerpen eta zirriborroena, egun zoriontsuen edo ezustekorik gabeen iragaitearena.

Kardesch bere bizi-ibilbideengatik ezaguna da, zeinetan zesurak zentzua ematen baitzion eta zerumuga lerroak marrazten baitzituen. Orain beste modu batera lan egiten du materialekin, denboraren desplazamendua hobeto ekartzeko. Lerroak ez dira hain linealak. Lerroak pinturan iltzatzen dira, gurutzatuz eta bata bestearen gainean jarriz, pintatutako gainazalei materia gehituz edo kenduz. Artistaren keinuak argiak eta itzalak eraldatu, ebaki eta eklipsatzen ditu zeru ilun eta lurzoru buztintsuen gainean, aldi berean metatu eta elikatzen diren orbainak marraztuz.

Beste mihise batzuek, beren kolore asertiboagoekin, distiratsuagoekin edo metalikoagoekin, mugitzen ari diren lerroak dituzte, memoriaren artxibo intuitiboak bezain zalantzazkoak. Zirkulua sartzeak begirada lasaitzen du eta batzuetan keinuaren hauskortasuna leuntzen du. Beste kasu batzuetan, orekak lurperatutako iragan baten aztarna iraunkorrak dira, materialaren iraupen obsesiboa agerian utziz.

Didam erakusketan artistaren berrogei bat lan egongo dira, espazio honetarako bereziki pentsatuak, bere sorkuntza prozesuaren etapa berri honen erakusleiho efimeroa.