"Italiar eskulturaren azken erraldoia" hil da Milango bere etxean, 99 urte betetzearen bezperean. Arnaldo Pomodoro 1926ko ekainaren 23an jaio zen Montebello di Romagna-n. Jatorriz geometroa, txikitatik izan zuen arkitekto edo eszenografo izateko ametsa, 1950eko hamarkadaren hasieran abiatu zuen ibilbide artistikoa, Picassoren erakusketa batek liluratuta.

1954an, Lombardiako hiriburura —Milano— joan zen bizitzera, eta garai hartako hasierak beti gogoratu izan zituen intelektualki bizi-biziak izan zirelako, Lucio Fontana lagunarekin izandako adiskidetasunak markatuta. Bi artistek Continuità taldea sortu zuten 1961ean, eta Perilli, Novelli, Turcato, Dorazio eta bere anaia gaztea, Giò Pomodoro, batu zitzaizkien.

Hala ere, benetako jauzia 1959an iritsi zen, AEBetan arte amerikarra ikasteko beka jaso zuenean. MoMA museoan Brancusiren eskulturak ezagutu zituen, eta horiek izan ziren inspirazio-iturri iraunkorra. San Frantziskon Mark Rothko ezagutu zuen, eta New Yorken Costantino Nivola, Jasper Johns, Andy Warhol eta batez ere David Smith eta Louise Nevelson eskultoreekin harremana izan zuen. Laster hasi zen Berkeley-n irakasten eta Beat Generation mugimenduarekin kontaktuan.

Bere ospea etengabe hazi zen, nazioarteko lehen aitorpenek lagunduta. 1963an, São Pauloko VII. Bienalean Eskulturaren Nazioarteko Saria irabazi zuen; hurrengo urtean, Veneziako XXXII. Bienalean Eskulturaren Sari Nazionala; eta 1967an, Pittsburgh-eko Carnegie Institutuko Eskultura Nazioarteko Saria. Hamarkada amaieran New Yorkeko Marlborough Gallery-rekin lankidetza hasi zuen.

Bronzezko eskultura monumentaletan abstrakzioa irudikatzen aritu zen eten gabe, Esfera, Kono eta Disko sailen bidez, munduko hainbat hiriren plazak apaintzen dituztenak: Turin, Los Angeles eta Kopenhage, besteak beste. Eskulturak ikus daitezke Italian Kanpo Arazoetako Ministerioaren aurrean (Erroman), Nazio Batuen Erakundearen egoitzaren aurrean (New Yorken), Gazteriaren Jauregiaren parean (Moskun), edo Milango Strehler antzokiaren aurreko sei metroko espiral dorrean.

Elkarrizketa askotan azaldu izan zuen bere pasioaren jatorria Euklidesen geometria elementalen formekiko: kanpotik leunak, barrutik hortzez, amildegiz eta zauriz beteta.
"Nire eskulturak buztinarekin lantzen ditut. Bonba atomikoaren irudia ikusteak kolpatu ninduen: onddo formako eztanda, hiltzaile miasmak sortzen zituena. Orduan erabaki nuen eskulturaren gainazala korroditzea, aztarna hori utzi nahi nuen, suntsiketa sortu, oztopoen, arantzen eta sendaezinezko zaurien ikurra. Hori lortzeko, negatiboan lan egin izan dut", adierazi zuen.

Iturria: LeJournalDesArts.